De opruimgoeroe van deze wereld, dat is Marie Kondo. Of zo wordt ze toch vaak voorgesteld. Want de titel van dit blogbericht laat al vermoeden dat ik er anders over denk. Ik botste vorig jaar op het Boekenfestijn op haar boek. Ik was superbenieuwd of het mij nog iets ging kunnen bijbrengen.
Auteur: Marie Kondo
Uitgeverij: Lev.
Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen. Wat was ik teleurgesteld in Marie Kondo. Ik schop hier tegen heilige huisjes, daar ben ik me van bewust. Want Marie Kondo is uitgegroeid tot dé opruimgoeroe van deze wereld. Maar het boek was niks van wat ik er van verwacht had. Er zitten geen schitterende tips & tricks in, het is alles behalve de kip met de gouden eieren. Ik bleef lezen en hoopte dat het toch nog zou komen, maar het kwam nooit. Ik snap zelfs niet waarom Marie Kondo zo wordt opgehemeld als opruimexpert.
Laat me even de filosofie van Marie Kondo toelichten. Volgens Kondo pak je opruimen aan per categorie: je boeken, je kleren (per deelcategorie), je keukengerief … Alles wat je wil opruimen moet je vastnemen, echt fysiek in je handen nemen. Bij alles wat je dan vasthebt, stel je jezelf de vraag ‘word ik hier gelukkig van’, is het antwoord ja dan mag je het houden, bij een nee moet het weg. Ze is een fan van het rechtopstaand opbergen van veel dingen, ook van kleren dus. En ze is tegen bolletjes maken van kousen want dat zou de elastiek uitleuren. En ze wil dat je alles bedankt voor zijn/haar bijdrage. Bedank je huis, je kleren … voor wat ze voor je doen. Ze is er van overtuigd dat je dan hopen en hopen dingen uit je huis kan verwijderen.
Waarom ik niet overtuigd was? Marie Kondo gaat heel erg uit van overrommelige huizen heb ik de indruk. Meermaals schetst ze een beeld van huizen waar je amper nog kan doorwandelen, waar er overal dozen op de grond staan met spullen die je in andere kasten niet meer kwijt kan. Een huis waar je dozen moet verzetten om van de deur tot aan het bed te geraken. Een huis waar je kleren uit een hoop moet plukken omdat je te lui was om ze op te plooien en in de kast te steken. Eerlijk? Dat heb ik nog nooit in m’n leven aan de hand gehad. Zelfs niet na onze verhuis. Alles zat redelijk rap opgeborgen in de kast. En voor de dingen die we bijkopen, vind ik zonder twijfel wel een plekje in een kast. Ik kon er dus letterlijk geen enkele tip uit opsteken. Ik vind het alles behalve vernieuwend. Er zitten logische opruimtips in waar je zelf ook wel op kan komen.
En ja, dan moet ik er misschien ook wel gewoon een bekentenis boven op gooien. Ik hou van structuur en ik kan opruimen als de beste. Diep in mij zitten er ongetwijfeld autistische en neurotische trekjes. Ik kan me niet inbeelden dat niet al m’n broeken bij elkaar hangen of niet al m’n boeken mooi gesorteerd in mijn boekenkast staan. Al ben ik er wel van overtuigd dat ik meer kleren heb dan ik eigenlijk nodig heb en dat mijn boekenkast 10 of misschien wel 20 keer zo groot is als die van iemand anders. Maar het zorgt alles behalve voor wanorde in mijn leven. Want alles wordt gestructureerd opgeborgen en is makkelijk terug te vinden. Ik ben me ook redelijk hard bewust van wat ik heb. Ik ga zelden op dingen botsen waarvan ik denk ’tiens, vanwaar komt dit’. Kapotte kleren gaan weg en een paar keer per jaar ga ik door mijn kleren. Kleren die ik al een hele tijd niet meer aan gehad heb, gaan weg. Hetzelfde voor m’n boeken, boeken die ik niet goed vond of niet echt in mijn genre liggen, geef ik weg of worden opgeborgen of weggedaan.
Marie Kondo zal dus niet veel voor mij kunnen betekenen. Al had de structuurjunkie in mezelf er echt nog wel van verwacht dat ik er nog extra’s van ging kunnen opsteken. En dus was ik echt wel teleurgesteld. Volgens mij kan Marie Kondo je alleen maar helpen als je een kei bent in sloddervossen. Hoe meer chaos in je huis, hoe meer Kondo voor jou kan betekenen. Maar voor de overgestructureerde mens als mezelf, is het echt niet de moeite waard.
Je vindt het boek op Bol.com. Voor de paperback betaal je 19,99 euro.
Ik heb dat ook! Ik word geregeld aangetrokken tot boeken en programma’s over organiseren maar achteraf blijkt dan dat ik veel dingen al toepas of gewoon niet nodig heb, buiten misschien wat kleine life hacks.
Ik ben een keiharde sloddervos en zelfs ik ben er niet mee geholpen 😀 Ik vind het echt te zweverig, teveel emotie aan spullen verbonden. Echt niets voor mij. Integendeel: chaoten krijgen er nog een minderwaardigheidscomplex bovenop door die vrouw :p
Ik denk dat jij al een Marie Kondo was voordat zij bekend werd.
dus heb je haar helemaal niet nodig. 😉 daar ben je nu achtergekomen.
Klopt als een bus eigenlijk. Maar anderzijds vond ik haar tips ook niet echt wereldschokkend. Ik had gehoopt toch nog wat lifehacks te ontdekken.
Ik heb het boek nog niet gelezen, en zou dat zo te zien ook best nooit doen 🙂 Het is hier min of meer zoals bij jou: standaard al voor genoeg structuur zorgen en een paar keer per jaar dingen wegdoen om te vermijden dat de hoop te groot wordt. En met onze sokken doen we lekker wat we willen, nah 😀
Haha, blij dat ik niet alleen ben 😉
Haha, herkenbaar! Op één of andere manier spreken opruim- en organiseerboeken me aan, maar veel dingen pas ik ook al toe. Ik vind de boeken van Marie Kondo heel zweverig, en er staan veel dingen in die ik nooit ga doen (handtas elke dag uitpakken en bedanken voor bewezen diensten? Ha ha!). Net als jij vind ik dat we niet té veel spullen hebben, en ga ik regelmatig eens door dingen heen. Wat ik wel merk, door o.a. op vakantie te gaan, is dat een mens écht te veel spullen heeft!
Zo te lezen heb je haar boek dan eigenlijk totaal niet nodig aangezien alles in je huis al geordend en gestructureerd is. Ik wou dat het bij mij ook zo was :p Ik vind haar wel inspirerend. Onze spullen liggen namelijk wel nogal eens verspreid en ik kom zot van de lades van mijn kleerkast dus ik heb nu ook mijn t-shirts en onderbroeken met haar methode opgeplooid.
Alleen het bedanken van je spullen vind ik wel wat vergaand :p Daar doe ik niet aan mee.
Bij mij had ze al afgedaan zodra ik ergens las dat je volgens haar niet meer als 30 boeken in huis mag houden. Nu ben ik net als jij al heel georganiseerd van mezelf waardoor het boek me eigenlijk niet echt aansprak. Ik ga sowieso af en toe door alle kasten en dozen heen en ja van sommige zaken kan ik moeilijk afscheid nemen maar zolang die gesorteerd worden opgeborgen (én ik er plek voor heb) is daar niets mis mee. Dat ‘wordt ik hier blij van’-trucje vind ik ook echt zo bizar hé. Ik zie me dan al in de keuken staan met een potje zout of een zeef terwijl ik me die vraag stel. 🙂
Niet gelezen en ben het ook niet van plan. Ik word niet per se blij van laatonszeggen mijn mixer of de handdoeken. Maar ik heb ze wel nodig he. Dus krijgen ze een plekje in een kast. En ik ben daar best blij mee 🙂
Verfrissend, zo eens een andere mening 🙂 Ik vroeg me ook al af of je dan blij moet zijn met je messen en vorken en zo.