Een motivatiedip, zo kan je het wel noemen. Ook wel een gigantisch gebrek aan tijd. Dat zeker ook. Andere katten te geselen, de prioriteiten die ergens anders liggen. En dus kom ik niet echt aan lopen toe. Of wil ik de vrije momenten die ik heb gewoon ergens anders aan besteden. Rusten bijvoorbeeld.
Het lijkt simpel en voor velen is het gewoon een kwestie van inplannen. Maar met een drukke en soms redelijk onvoorspelbare agenda als de mijne, is het vaak niet zo eenvoudig. Soms plan ik een vrije dag in en denk ik ‘Tijd om te gaan lopen’ en moet ik plots toch op die bouwwerf staan om nog dingen te beslissen. Of loopt een werkdag al snel uit omdat ik toch meer werk heb of omdat simpelweg de trein vertraging heeft.
Op dit moment is lopen dus zeker geen evidentie. Ik hoop daar de komende weken toch wat verandering in te brengen. Het zou goed zijn voor de conditie, het gewicht en vooral ook voor het kopje. Ik wil echt heel graag, maar het lukt gewoon even niet. En dat is best wel frustrerend. Maar het moet plezant blijven ook, het mag niet als een verplichting aanvoelen. Want dan heb ik er zeker geen deugd van.
En dus vraag ik mij regelmatig wel eens af ‘Hoe hou ik dat ooit vol’. Want het is hier altijd wat in horten en stoten. Een paar weken gaat het goed en dan moet ik weer even afhaken en hernemen. Best wel frustrerend. Maar het is nu ook niet meteen mijn prioriteit en dat wil ik er ook niet van maken. Ik weet gewoon ook dat mijn lijf af en toe rust nodig heeft, volledige rust. Sinds die platte batterij, moet ik gedwongen af en toe eens op de rem staan. Fysiek én mentaal.
Misschien moet ik het er dan maar bijnemen dat het altijd lopen met vallen opstaan zal zijn. Hoe hou jij dat vol om te blijven sporten en echt iets op te bouwen?
Inplannen in overleg met de andere huisgenoten. Ik heb weliswaar een flexibel uurrooster en dus meer tijd voor mezelf om dit te doen….
Mja, dat gaat als de trein op tijd is, ik vroeger kan stoppen of ik gewoon een dag thuis ben/werk. En ik dan niet op de werf moet staan of andere dingen moet regelen… op dit moment is het echt moeilijk en heeft het eigenlijk niks met planning te maken. Je kan niks plannen waar alles al vol staat of het lijf gewoon nee zegt. 😄
Uiteraard. Even een minder drukke periode afwachten!
In rustige periodes slaag ik er vrij goed in om dat lopen in te plannen in mijn agenda. Nu ik terug mag trainen ga ik wel opnieuw proberen om wat meer van thuis uit te werken. En dan over de middag te lopen als pauze. Want het is wat je schrijft hoor: ’s avonds na het werk lukt het niet altijd of is de zin wel al eens weg. Maar het blijft puzzelen, ook hier, met een bouw en een klein kindje
Probleem. Ik hou het ook gewoon echt niet vol… succes!
Ik vind dat ook niet simpel om het sporten in te plannen. Sinds kort heb ik een loopband en ik ben er heel blij mee… maar ik gebruik die op de momenten wanneer het mij echt past. (ik gebruik die om te snelwandelen… lopen is de volgende stap 😉 ).
Ik hou het ook nooit echt vol, vaak is er wel iets belangrijkers te doen, dus ik begrijp uw frustratie. De laatste maanden ben ik gestart met wandelen en dat lijkt me wel goed af te gaan, ook mijn 2 dochters ervaren de ontspannende werking ervan en dus krijg ik ze meer en meer mee. En zo worden de wandeltochtjes echte moeder-dochter quality time … we hebben zelfs binnenkort een wandelvakantie geboekt. Hopelijk kan ik dit op lange termijn volhouden !