Net op het moment dat alles goed begint te gaan, slaat de ziekte toe. En daar sta je dan, koortsig en met een kop vol snot. Ik twijfelde nog. Misschien kon ik de verkoudheid wel uit het lijf lopen? Maar was dat wel zo verstandig. Ik koos voor rust en dat leek niet eens zo’n slecht idee te zijn.
Maandag 25 september ging ik nog een rondje lopen na het werk. Het ging verbazend goed. Ik weet dat ik moet doseren en dan hou ik het allemaal wel vol. Maar de drukke werkdagen en avondactiviteiten in de dagen nadien zorgden ervoor dat ik pas in het weekend terug zou kunnen gaan lopen.
En toen ging het mis. De verkoudheid sloeg genadeloos toe. Lucht krijgen was een uitdaging. M’n neus zat potdicht. Ik leek wel een vis die naar adem hapte. Alsof dat nog niet genoeg was, brak het zweet me uit bij momenten. Ik overwoog toch nog even om te gaan lopen. De ziekte uit het lijf zweten, weet je wel. Maar uiteindelijk leek het me toch niet zo’n schitterend plan.
Ik kroop dus een week in m’n zetel en ziekte uit tot ik me toch weer iets beter voelde. Dat leek achteraf bekeken de beste oplossing en niet eens zo’n slechte. Ik vreesde nochtans voor m’n conditie. Maar de eerste test afgelopen donderdag bewees dat het uiteindelijk nog wel allemaal meeviel.
Ik startte terug met een rondje van 3km, kwestie van niet te forceren. En dat ging nog verbazend goed. Ik kon m’n tempo redelijk goed vasthouden en liep zonder forceren de 3km uit. De rest wandelde ik naar huis. Ik hield er een goed gevoel aan over om in het weekend weer gewoon de loopschoenen aan te trekken en nog eens 3km te lopen. Nu even een superdrukke week overbruggen en dan toch maar weer wat meer looptochtjes inplannen.
Hoe staat het met jouw sportieve prestaties?
Oh neen, hopelijk intussen terug helemaal de oude? Wel fijn om te lezen dat je conditie niet al te erg leed onder dat weekje ziek zijn.
Oh neen, hopelijk intussen terug helemaal de oude? Wel fijn om te lezen dat je conditie niet al te erg leed onder dat weekje ziek zijn.