‘Het smelt’ was zo’n boek dat alomtegenwoordig was een tijd geleden. Het stond wekenlang in de fictie top 10 en iedereen had er wel zijn/haar mening over. Ik kocht het boek niet zo heel lang na het uitkomen bij Standaard Boekhandel maar kwam er nog niet toe het te lezen. Hoog tijd om daar dus verandering in te brengen.
Auteur: Lize Spit
Uitgeverij: DasMag
‘Het Smelt’ is een behoorlijk dikke turf. En dat kan misschien wel afschrikken. Maar laat je er niet door ontmoedigen want het is echt wel de moeite om door te bijten en er gewoon aan te beginnen. Het boek brengt het verhaal van Eva. Geboren in een ‘mager’ geboortejaar met slechts drie kinderen van dezelfde leeftijd in het dorp. De drie trekken van kleins af samen op en zijn onafscheidelijk. Terwijl ze in het begin sterke banden smeden, komen die banden later onder stevige druk te staan. Vroeger was ze eerder een volger. Maar dertien jaar later keert Eva terug naar haar geboortedorp, de touwtjes stevig in handen.
Het boek wisselt drie fases af. Eva vroeger, Eva nu en extra verhalen tussendoor die wat verduidelijking moeten brengen. Een verwarrende formule, het duurde even vooraleer ik de logica doorhad. De verhalen van vroeger staan gedateerd met dag en jaar, de verhalen van nu met uren en de tussendoortjes met teksttitels. Dat zorgde ervoor dat ik toch wel even in het boek moest komen, het had even tijd nodig om door te dringen.
Het verhaal is een tikkeltje mysterieus. Je voelt gewoon heel de tijd dat er zich iets vreselijks afgespeeld heeft, maar wat, dat lees je pas helemaal achteraan. Best wel aangrijpend, je houdt er een ongemakkelijk gevoel aan over. En tegelijk zou je ook wel willen ingrijpen. Het boek dwingt je bijna om verder te lezen. Ik heb lang getwijfeld of ik het nu een goed of minder goed boek vond. Maar gewoon al de drive die je doet verder lezen, maakt het boek echt wel een goed boek. Het behoudt het mysterie tot het eind en hoewel je misschien al voelt welke richting het uitgaat, krijgt het toch nog een ietwat verrassende wending.
Het drong ook pas laat door wat de link was tussen het heden en verleden. Ik had bepaalde gebeurtenissen niet meteen gelinkt waardoor pas helemaal op het einde de puzzelstukjes bij mij in elkaar vielen. Kortom, ‘Het Smelt’ is een beklijvend verhaal waar je ook gewoon tijd voor moet maken. De kleine 500 pagina’s zijn uitgelezen voor je het doorhebt.
Ik ben begonnen aan ‘it’ van Stephen King. De film is uit en wil voorbereid zijn 😱
Naar ’t schijnt echt eng, klopt dat? 🙂
Tot nu toe valt het boek mee, maar ik herinner me uit mijn jeugd dat het best wel eng is … 😖
Helemaal eens met je review !! Ik begon eraan tijdens ons verblijf in het ziekenhuis en las hem uit op vakantie. Je moet er wel wat in kunnen doorlezen…
Dat klopt, anders verlies je de draad terug een beetje denk ik. Ik had wel wat tijd nodig om er in te komen!
Weet ge wat mij wel stoort, vaak in Vlaamse boeken? Dat er altijd gore details in moeten. Niet dat ik zo preuts ben, maar bij mij komt dat nogal vaak over als ‘kijk mama wat ik durf te schrijven!’. Of ligt het gewoon aan mij? 🙂 Verder inderdaad wel een goed boek!
Dat heb ik ook wel! Ook bij stand-up comedy denk ik dat vaak. Vandaar ook de twijfel die ik op een gegeven moment had.
Inderdaad, in de comedywereld is het voor mij soms ook iets te veel kaka-pipihumor, excusez le mot.