Struggle of life

Weg koers, weg traditie

Vorige week botste ik op wiellimb.be toevallig op een artikeltje dat m’n hart raakte.’Hoe degouteer je inrichters’ kopte wiellimb.be. Daaronder een artikel waarin stond dat mijn allerliefste thuiskoers weer zal moeten knippen en schuiven in haar programma. Ik ben er toch even voor moeten gaan zitten.

Aalst-bij-Sint-Truiden is een dorpje met een wielertraditie. Net zoals veel van de omliggende dorpen. Ik heb nooit anders geweten dan dat er in ons dorp wielerwedstrijden werden georganiseerd. Het hele dorp stond dan in rep en roer. Het dorpsplein werd een openluchtkleedkamer. In het begin nog met auto’s en tentjes, de afgelopen jaren met campers, camions en busjes (de vooruitgang, weet je wel). Het dorp leefde en ik genoot van het mierennest rond de kerktoren.

Als ik naar het verleden kijk, herinner ik me vooral Trofee van Haspengouw. Drie koersen op één dag. Drie verschillende categorieën streden voor de overwinning. Wielerhoogdag. Maar al snel kwamen daar nog twee extra kermiskoersen bij, gespreid over het jaar. En nog wat later een volledige dag voor aspiranten en later nog aangevuld met miniemenkoersen. Dat geeft 4 dagen koers op een jaar. Alles bij elkaar goed voor 12 wedstrijden.

Kleine Katrien ging vooral naar de koers om de familie te zien meewerken. Grote Katrien speelde webmaster/bloemenmeisje/inschrijfster/fotografe. Kortom, al mijn hele leven lang zijn die koersen hoogtepunten in mijn agenda. Topdagen waarvoor ik met plezier andere dingen verschoof (inclusief concerten).

Koers voor koers, breken ze die topdagen af. Eerst sneuvelden de kermiskoersen om financiële redenen, wat later de dag voor miniemen en aspiranten en onlangs ook dé Trofee van Haspengouw voor beloften en elite zc. Dit jaar nemen ze ons blijkbaar ook de Topcompetitie voor nieuwelingen af. Eén schamele koers blijft er nog over, de Beker van België voor Juniores. En die koers moet dan schuiven in de kalender.

Al jaren is het laatste weekend van maart dé afspraak in ons dorp. Niet meer in 2017 dus. Dank u wel Gent-Wevelgem. Dank u wel Flanders Classic of is het dank u wel Wielerbond Vlaanderen? In welke hoek we de schuldigen ook moeten zoeken, ze zijn in elk geval goed bezig om van Aalst stilaan een koersloos dorp te maken. En dat is doodzonde. 30 jaar koerstraditie (en wie weet wel meer) is stilaan in verval. Enkel 27 augustus staat nu nog met stip in mijn agenda aangeduid, voor één schamele koers. Een koers die wellicht bij de eerste de beste reden ook nog van de kaart zal geveegd worden.

En dat is zo zonde. Het raakt me best wel hard. Het is een stukje wielernostalgie dat stilaan helemaal verdwijnt. En ik kan er alleen maar op toekijken en niks aan doen.

Getagd , , ,

Geef een reactie