Onverwachte uitstapjes zijn de leukste. Zeker als je plots tickets voor de Zesdaagse van Gent in je schoot geworpen krijgt. Daar zeg je uiteraard niet nee tegen. Gezijdegijzotzeker? En zo reden we op zondag 20 november dan maar naar Gent voor een dagje Zesdaagse.
Het lot was ons goed gezind. Want met VIP-tickets kan je rekenen op een pendelbusje én eten en drinken achter de schermen. Een extra meevallertje waar we even van profiteerden. Al waren we toch vooral voor de koers gekomen, in tegenstelling tot vele anderen die volgens mij de VIP niet verlaten hebben.
Het was al de hele week duidelijk dat het een strijd zou worden tussen drie duo’s: Wiggins-Cavendish, De Ketele-Depauw en Viviani-Keisse. Dat was op de slotdag dus zeker niet anders. Ze legden elkaar het vuur aan de schenen en zorgden voor heel wat spektakel. Het was een tactisch steekspelletje de hele namiddag lang. Het pleit werd uiteindelijk beslecht in het voordeel van Wiggins en Cavendish die er in de slotronden van de ploegkoers nog een serieuze lap op gaven. Ze profiteerden van de sprints die de andere twee duo’s nog moesten leveren.
Maar wat ik vooral onthou van de Zesdaagse? Dat die van Gent toch moeilijk te evenaren is. Hoewel ik me liet vertellen dat sfeer opmerkelijk minder was dan vorig jaar, was ik toch meer danig onder de indruk. Je zit kort op de renners en iedereen van voor tot achter leeft zo ontzettend mee met de renners. Uniek.
Wat ik nog onthou? Dat België na Depauw, De Ketele en Keisse zeker nog niet uitgeteld is op de piste. Met Robbe Ghys reed er toch weer een 19-jarig talentje rond op de piste in Gent. Hij liet zondagnamiddag een paar straffe dingen zien. Veelbelovend voor de toekomst.
En ik? Ik ga nog wel eens terug naar Gent. Ik had het er naar m’n zin. Al zal ik het nu wel geen 10 jaar meer uitstellen. Ging jij al eens naar de Zesdaagse in Gent? Wat vond jij er van?
Ik ben er nog nooit geweest. De sport zelf vind ik niet zo heel boeiend, maar ik kan me voorstellen dat ik eens ter plaatse er wel in zou opgaan en ook enorm van de sfeer zou kunnen genieten. Misschien toch om ooit eens te doen!
Ik denk dat de Zesdaagse ideaal is om kennis te maken. Heel veel sfeer, boeiend om te zien en kort en flitsend. Er gebeurt heel veel op korte tijd! Een aanrader ;).
Heerlijke herinneringen aan! Mijn vader was vroeger altijd een halve winter weg als verzorger, heel Europa reisde hij zo af langs alle zesdaagses. Naar die van Gent gingen mijn moeder en ik op de laatste dag, en dan kwam mijn vader na afloop mee naar huis. En ik mocht dan mee tussen de coureurs en kreeg als klein dropje soms de pluchen leeuw van de winnaar, Heel Speciaal 🙂 De sportzak die ik van Greg Lemond kreeg gebruik ik nog altijd om mee op reis te gaan 🙂