Musette

Mijn favoriete wielerbookzine Bahamontes bracht me een hele tijd geleden op een idee. In hun rubriek ‘Musette’ halen ze telkens een heleboel kleine anekdotes aan opgehangen aan wat richtvragen. Wat als ik nu ook eens een Musette zou samenstellen? Het koste me meer moeite dan gedacht. Maar kom, ik ga er nu gewoon voor.

Favoriete wielerboek(en):

• Lance Armstrong – Door de pijngrens: Armstrong is intussen uitgespuwd door de wielerwereld. Maar aan zijn eerste boek hou ik toch nog altijd mooie herinneringen over. Ik vond toen een bijzonder straf verhaal. Eentje dat heel wat respect bij me losweekte. Een verhaal dat me korter bij de koers heeft gebracht. En daar ben ik Armstrong nog altijd dankbaar voor.
• David Millar – Koersen in het duister: Jaren later was dit een van de boeken die me weer van koers ging leren houden. Van het negatieve “ze pakken toch allemaal” ging ik weer naar koersgenot. En daar zit dit boek wel voor veel tussen. Een sterk verhaal dat me ondanks alles toch terug wat vertrouwen in het wielrennen gaf.
• Philippe Maertens – Wellens en weetjes: Een guilty pleasure. Een leuke tussendoortje. En vooral omdat ik er zelf toch stiekem ook wel in vermeld sta. De Limburgse webmaster van Klaas Vantornout, dat was ik toen. Stiekem keitrots.

Favoriete wielercommentator

• Renaat Schotte: Sorry voor half Vlaanderen, maar ik ben niet echt een Michel Wuyts-adept. Ik kijk dan ook elk jaar reikhalzend uit naar de Giro. Omdat Renaat Schotte daar het woord voert. Een prachtige koers en topcommentaar. Zo zou het meer moeten zijn.
• Karl Vannieuwkerke: Een prachtige gastheer in Vive le Vélo. Iemand waar ik naar opkeek toen ik ooit stage deed bij Sporza. Hij weet van een avondprogramma een top talkshow te maken.

Favoriete renner

Wat had je nu gedacht? Tim Wellens uiteraard. Dat mag nu toch geen verrassing meer zijn. En voor Tim was er George Hincapie.

Mooiste wielerfoto

Onmogelijk om één foto aan te halen. Een fotograaf daarentegen maakt het iets makkelijker. Grote fan van de portretten die Stephan Vanfleteren maakt van wielrenners. De meeste foto’s hebben een ruw kantje maar zijn tegelijkertijd zo volmaakt. Veel bewondering voor zijn werk. En daarnaast veel respect voor de fotografen van Bahamontes, die er mee in slagen om van elk nummer een unieke parel te maken.

Spijtigste koersherinnering

De Zesdaagse van Gent 2006. De betreurde avond van die Zesdaagse. Isaac Galvez komt in volle koers zwaar ten val en sterft wat later. Het was mijn eerste avond op een Gentse Zesdaagse. Het werd meteen ook m’n laatste sinds toen (pas onlangs ging ik terug, later meer). We reden met een bijzonder vreemd gevoel naar huis. Ergens besefte ik dat het niet goed zou komen, dat hij al weg was. Maar toch blijf je hopen dat het allemaal wel goed zal komen. Het kwam niet meer goed en ik ging jaren niet meer terug naar de Zesdaagse.

Stijlrijkste renner

• Fabian Cancellara: Zowel in de Vlaamse klassiekers als in het tijdrijden. Misschien niet de meest stilzittende renner op zijn fiets maar efficiënt is het wel. De stevige dijbenen brengen Cancellara waar hij moet zijn.
• Tony Martin: Qua stijl een grote perfectie op zijn tijdritfiets. Veel aandacht voor de meest aerodynamische houding. Een streling voor het oog.

Mooiste koerslied

Rije, rije, rije, stoempe, stoempe, stoempe. Een souvenirtje aan het TV-programma ‘De Fiets van Pavlov’ dat naar aanleiding van het WK in Zolder werd uitgezonden in 2002. Ik dacht dat het pareltje alleen in mijn oren was blijven hangen. Tot ik onlangs ging quizzen en ze het daar als olijk tussendoortje draaiden.

Favoriete koers

Zonder twijfel Parijs-Roubaix. En dan nog het liefst in de regen. Niet leuk voor de renners maar wel pure heroiek op het scherm. De getekende gezichten, de wet van de sterkste, het hobbelen over kasseien, het afzien maar tegelijk ook het doorzettingsvermogen. Dat is wat van Parijs-Roubaix een topkoers maakt. Een van de weinige koersen die met plezier van bij de start tot aan de streep uitkijk.

Minst geliefde renner

Voor wie mij kent ook niet echt een verrassing: Tom Boonen. Des goûts et des couleurs, zoals ze zeggen. Nochtans een groot Boonenfan in zijn beginjaar bij US Postal. Maar daarna ebde het weg. Het arrogante Kempische toontje en zijn uitspattingen buiten de koers stonden me niet meteen aan. Eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat het de laatste jaren weer wat beter gaat. Respect voor zijn prestaties heb ik altijd gehad maar z’n persoonlijkheid ligt me minder laat ons zeggen.

Mooiste koersherinnering

Trofee van Haspengouw. Moeilijk om er een jaar op te kleven. Aan m’n thuiskoersen hangen zoveel mooie herinneringen. Het dorp dat vol met wielrenners stroomt. De ene koers na de andere. Leuke babbels onderweg. Nieuwe mensen leren kennen. Zonde dat het meer en meer wordt afgebouwd omdat het financieel niet meer allemaal zo haalbaar is. Een stukje nostalgie gaat zo stilaan verloren. Daar is mijn liefde voor de koers echt begonnen.