In een vorige blog had ik het al over waarom ik wel hoogsensitief zou kunnen zijn. Maar in het boek van Elke Van Hoof vond ik ook een aantal dingen die absoluut niet op mezelf van toepassing zijn. Een diagnose stel ik voor mezelf niet maar ik overloop de tegenargumenten. Ik geef je meteen ook mijn algemene oordeel over het boek.
Het zijn er 7 in totaal. 7 redenen waarom ik even goed niet hoogsensitief zou kunnen zijn.
- Ik heb geen lage pijngrens, integendeel, ik heb zelfs een vrij hoge pijngrens. Ik kan wel tegen een stootje.
- Weinig tijd nodig voor beslissingen. Maar de beslissingen die ik neem zijn vaak wel doordachter. Ik denk er echt wel goed over na. Maar ik kan vrij snel voor en tegens tegen elkaar afwegen en op basis daarvan een weloverwogen beslissing maken.
- Radio is voor mij geen storende factor. Het is voor mij net een filter om achtergrondgeluiden weg te krijgen. Toen ik nog studeerde, kreeg ik wel eens een opmerking als ik met de radio op studeerde. Maar zette ik die uit, dan hoorde ik alles wat er op de achtergrond gebeurde: de buurman die zijn gras afrijdt, de mama die kookt in de keuken of een wildvreemde die met zijn auto passeerde. Met de radio aan, hoor ik amper wat er gebeurt en je moet me zelfs niet vragen welke liedje er gespeeld werden.
- Ik ben niet snel overweldigd door kunst of muziek. Ik kan dat best wel mooi vinden en ik heb zeker mijn favoriete muziek. Maar echt overweldigd geraak ik daar niet van.
- Dagdromen staat niet in mijn dagplanning. En ik heb nu ook weer niet zo’n wilde fantasie denk ik. Ik ben best wel creatief maar dat komt nu niet meteen door mijn verbeeldingsvermogen. Ik leef graag in het hier en nu en niet in een droomwereld ;).
- Ik kan geweldig goed stilzitten en ik ben alles behalve onrustig. Niets zo leuk als een hele dag in de zetel duiken met een goed boek of me uren bezighouden met blogs schrijven. En ik ben meestal kalm en beheerst, zeker niet onrustig. Eerder zelfs een beetje flegmatiek.
- Geen hevige emoties. Ik ben niet snel boos, ik huil niet snel … Ik denk dat ik op dat vlak de gemiddelde emoties heb. Zeker geen pieken en dalen in mijn emoties dus.
Als je het boek wil lezen om uit te maken voor jezelf of je wel of niet hoogsensitief bent, dan kom je wat bedrogen uit. Het is eerder wetenschappelijke literatuur die hulpverleners helpt om om te gaan met HSP. Elke Van Hoof overloopt het onderzoek dat al naar HSP is gedaan de afgelopen jaren.
Maar anderzijds kan je er wel heel wat eigenschappen van hoogsensitiviteit uit halen. Ze haalt heel wat punten naar voor die een belangrijke rol spelen in het bepalen van HSP. Aangezien het boek wel een specifieke doelgroep voor ogen heeft, is het taalgebruik navenant. En dat is een gemiste kans. Je zou het boek een stuk toegankelijker voor het grote publiek kunnen maken door alles ook wat eenvoudiger te verwoorden.
Het was voor mij wel een goeie denkoefening om de voor en tegens eens op een rijtje te zien. Vaak denk ik dat ik wel hoogsensitief ben, ik kan al eens overprikkeld zijn. Maar tegelijk zie ik ook wel in dat het zeker niet in die mate is, dat het mij hindert in bepaalde situaties. Een paar ‘extreme’ kenmerken heb ik duidelijk niet, tegelijk heb ik er veel andere dan weer wel. Ik zal ongetwijfeld ergens een plekje op het continuüm hebben. Ik bouw gewoon regelmatig rustmomentjes in, dan kom ik er wel ;).
Je vindt het boek op Bol.com. Voor de paperback betaal je 25,99 euro.
Waarom ben jij zeker niet hoogsensitief?
Grappig, dat is alles wat ik wel heb, ook je vorige blog, maar bij mij is mijn hooggevoegheid vastgesteld door een psycholoog na de dood van mijn hond en andere tegenslagen die tegelijk kwamen.
Ik studeerde ook altijd met de radio op. Veel mensen vonden dat raar, maar ik vond het veel te stil als ik geen achtergrondgeluid had. Nu zet ik nog steeds vaak de tv op om wat geluid in huis te hebben als ik alleen ben.
Dat stilzitten, daar heb ik geen moeite mee, maar al de rest is wel in meer of mindere mate op mij van toepassing. Bepaalde dingen worden erger naarmate ik ouder word. Zo studeerde ik vroeger als tiener met gemak met muziek aan, maar nu moet het stil zijn als ik mij wil concentreren. Beslissingen maak ik ook steeds trager, ik weeg meer en meer dingen af, terwijl ik vroeger net goed knopen kon doorhakken. Ik word dus gevoeliger met de leeftijd, blijkbaar…
Ohja, ik ben zeker wel hoogsensitief :-). Het boek staat op mijn lijstje, maar jammer dat het soms wat moeilijk geschreven is…
Ik heb ook hoge pijngrens 🙂 Ik ben ook niet snel overweldigd door kunst en muziek. En vaak vind ik HSP te zweverig/spiritueel… (sorrynotsorry). Ik voel mensen en sferen niet aan.
Oh, hier herken ik er ook enkele van. Ik denk immers dat ik wel kan zeggen dat ik een hoge pijngrens heb in plaats van een lage. Anderzijds vind ik de radio heel afleidend wanneer ik wil bloggen of lezen en kunnen sommige muziekstukken me aan het huilen brengen (Sir Edward Elgar met zijn Cello Concerto bijvoorbeeld),
Interessant! Ik denk/dacht dat ik hoogsensitief ben, maar heb net als jij een hoge pijngrens. Een duidelijk oordeel hebben, telt dat ook als ‘geraakt worden door’ muziek en kunst? 🙂