Ik ben er. Eindelijk. Ik loop 5 kilometer zonder tussendoor te moeten wandelen. Een overwinning op mezelf, dat kan ik je wel vertellen. Het heeft ook best wel wat voeten in de aarde gehad om er te geraken. Met vallen en opstaan, met stilvallen, vergeten te doseren en plots toch goeie benen hebben.
De ervaring leerde me dat als ik klaar was met Start 2 Run, ik nog lang niet aan die magische 5km toe was. Standaard heb ik daarna nog een week of twee nodig. Twee weken waarin ik rondjes ga lopen met als doel 5 kilometer te lopen maar ze toch niet haal. Rondjes waarin ik na 15 minuten een gigantische klop van de hamer krijg en veel doorzetting en karakter nodig heb om het toch vol te houden. De ene keer lukt dat dan, de andere keer niet. Steevast zit er ook een rondje in waarin ik aan speedtempo vertrek, na 5-6 minuten nog steeds de wereld aan kan en rond 3 kilometer de strijd moet staken wegens te snel vertrokken.
Ik heb dus een week of twee nodig om mijn tempo te zoeken. Een tempo dat ik 5 kilometer kan volhouden. Een tempo waarin ik mezelf niet voorbijloop maar wat wel hoog genoeg ligt om me gemotiveerd te houden. Want mentaal heb ik wel een bepaalde snelheid, een bepaald gevoel nodig dat zegt ‘je bent goed bezig en je kan dat nog wel even volhouden’. Voorlopig ligt dat rond de 8,5 km/u. Op de stukken bergop zakt dat eerder naar 8, op de stukken bergaf stijgt dat naar 9 à 9,5 km/u.
En zo loop ik dus al een aantal keer achter elkaar die 5 kilometer uit. Al blijft het ook wel een gevecht. Zeker vanaf kilometer 4. Vooral een mentale strijd. Het tempo is er dan wat uitgezakt en ik voer een constante dialoog met mezelf. Dat gaat dan als volgt ‘alee vooruit nog effe’, ‘zot, ik ga stoppen’, ‘nee, kom, nog heel effe doorbijten, je bent er bijna’, ‘maar ik kan niet meer’ … en zo gaat dat dan nog wel effe verder. Maar ik was blij toen onlangs één van mijn collega’s vertelde dat ze hetzelfde ervaarde. En dat ‘vlotte’ lopers op dat moment gewoon even hun mond moeten houden ;).
Ik ben nu nog wat zoekende naar het vervolg. Moet ik gewoon rondjes van 5 km blijven lopen? Moet ik elk tochtje gewoon 100m verder lopen? Neem ik niet beter het volgende Start 2 Run-schema? Ik ben er nog niet helemaal uit. Zeker ook omdat het momenteel ook wat zoeken is naar de combinatie werk-sport. En dus hou ik het voorlopig even bij rondje van 5 km. Onderhouden is het grootste doel, de rest zie ik dan wel de komende weken.
Hoe staat het met jouw sportieve prestaties?
Waw knap, ik heb nog nooit 5 km gelopen. Wel ooit aan Start to run begonnen maar halverwege gestopt wegens wat gezondheidsklachten en het feit dat ik gewoon niet graag loop.
Momenteel doe ik wel ook totaal niks anders van sport en daar wil ik wel nog verandering in brengen.
Ik begon vorig jaar met STR en loop nu nog steeds gewoon 5 km. Pure ontspanning! Voor mij is dat voldoende, heb geen ambitie om de 10 te halen.
Goed gedaan! Enne, heel herkenbaar hoor. De laatste kilometers of minuten (en reken hier dan maar echt op minstens 10) heb ik dat ook. En dan moet ik mezelf echt moed inpraten om verder te lopen. Ik zag trouwens dat er een handig schema op de blog staat van Start 2 Run over welk schema je volgende kan worden. Misschien helpt dat wel om een keuze te maken?
Ik heb intussen via Instagram al wat advies gekregen van Start 2 Run. Ze hebben me aangeraden om voor het onderhoudende schema te kiezen. Dus daar ben ik daarnet mee begonnen. 25min was net gepast na een week met maar 1 loopje 🙈.
Oh wat fijn zeg! Als mijn schema hier afgelopen is ga ik toch ook eens wat advies vragen 🙂
Fijn zeg! Hoewel ik van het idee af ben dat je niet mag wandelen tussen het lopen door. Ik loop zes dagen per week hard, maar niet al te snel : )
Ik ben momenteel weeral stilgevallen 😀 Maar ooit, ooit haal ik die 5km weer. Indertijd toen ik die wel had gehaald wisselde ik af: twee keer per week 5km en de derde keer bouwde ik op richting 10km, dat was dan in het weekend als er meer tijd en daglicht was om langer te lopen.