Muzikale helden #6: El Tattoo del Tigre

Toegegeven, het muziekcollectief bestaat niet meer. Dat neemt niet weg dat ze mij muzikaal wel mee gevormd hebben en dus terecht een plaatsje krijgen in de eregalerij van mijn muzikale helden. Want El Tattoo del Tigre maakte indruk vanaf het eerste moment dat ik ze aan het werk zag. Ik ben blij dat ik ze een aantal keer live aan het werk kon zien en ja, ik heb ook spijt dat ze intussen niet meer bestaan.

Eigenlijk heb ik totaal geen idee meer hoe en waar mijn liefde voor El Tattoo del Tigre ooit begon. Ik vermoed dat de papa er voor iets tussenzat en dat hij ooit met een CD van hen is thuisgekomen. Ik herinner me wel dat we in het CC in Hasselt ooit naar hen gingen kijken en dat ik met open mond heb zitten kijken. Ik stond bovenop een tafel om genoeg te kunnen zien en ik genoot een hele avond lang.

Volgens Wikipedia werden ze opgericht in 1999, ik was toen 14 en speelde al 5-6 jaar zelf saxofoon. Het was meteen de reden waarom ik zo onder de indruk was. In een klassiek orkest kom je zelden of nooit saxofoons tegen, in een harmonie-orkest vallen ze vaak alleen op in de solo’s en gaan ze vooral op in het geheel, maar in een big band zijn ze een evenwaardige partij als de rest en staan ze op de eerste rij. Mijn muzikale helden waren geboren.

Ik heb de CD’s grijs gedraaid en ook al bestaan ze niet meer, ik zet de nummers nog geregeld op. Of de video van hun laatste show in de AB. Geniet vooral mee hieronder. De sfeer, de ambiance, de topmuzikanten én Pieter Embrechts. Dat ook ;). Elke keer ik ze opnieuw bezig zie, geniet ik weer van elke noot en krijg ik een warm en blij gevoel mee.

Er zijn weinig dingen geweest waarvan ik dacht ‘dat wil ik later ook’, maar meespelen in El Tattoo del Trigre is toch wel lang een kinderdroom geweest. Eigenlijk toch best bizar wat muziek met je kan doen. Best fascinerend ook.

Tegelijk ben ik ook blij dat ik aan deze reeks van muzikale helden ben begonnen. Als ik zo terugkijk op die muzikale helden valt het me op dat het net de minder bekenden, en vaak de meer klassiekere muzikanten, zijn die de grootste invloed op me gehad hebben. Dan is het ook leuk om hen te herontdekken elke keer opnieuw. Elke muzikale helden verdiende hier al terecht een plaatsje in mijn eregalerij, maar El Tattoo del Tigre misschien toch nog net iets meer dan de anderen.

Benieuwd naar mijn andere muzikale helden? Ik schreef ook al stukjes over Hooverphonic, Muse, Jef Neve, Isolde Lasoen en Bart Peeters.

Wie zijn jouw muzikale helden? Of misschien heb je wel in een ander domein een held? Ik ben benieuwd.