Gelezen: Ik dacht dat ik wist wat burn-out was, tot ik er een kreeg – Marijn Sillis

Er zijn zo van die boeken waarvan je wou dat je ze zelf geschreven had. Of van die boeken waarvan je wou dat ze vroeger bestaan hadden. Het boek van Marijn Sillis heeft beide eigenschappen. Zonder twijfel. Een boek als dit was me enorm goed van pas gekomen toen de batterij volledig leeg was eind 2015. Boeken over burn-out waren toen zo goed als onbestaande. Net daarom vind ik het zo waardevol dat ze er intussen wel zijn. En zelfs bijna 6 jaar later vind ik het nog altijd interessant om erover te lezen. Want een burn-out is nooit helemaal weg, ik liep niet voor niks vorig jaar nog eens opnieuw tegen een kleinere muur.

Ik dacht dat ik wist wat burn-out was, tot ik er een kreeg is één langgerekt verhaal van herkenning. Ook al zijn geen twee burn-outs hetzelfde. Het is iets persoonlijks, iets wat voor iedereen anders is. Het uit zich bij iedereen op een andere manier. En net daarom is dit boek zo’n goed boek. Verwacht geen mirakelverhaal, want dat is het niet. Maar tegelijk laat het je wel heel veel kanten van burn-out zien. Marijn Sillis raakt heel veel aspecten van een burn-out aan. Van fysieke en mentale problemen, over gebrek aan begrip en de strijd met controleartsen. Laat ik nu vorig net met dat laatste ook een probleem gehad hebben.

6 redenen waarom het zo’n goed boek is:

• Sillis benadrukt meerdere keren dat elke burn-out anders is. Mijn weg eruit was anders dan de zijne, en is anders die van persoon x of y. En dat is belangrijk. Je moet je niet gek of abnormaal vinden als je verhaal afwijkt van dat van iemand anders.
• Het boek geeft geen goede adviezen. Het is in de eerste plaats een ervaringsverhaal. Een persoonlijk verhaal van een strijd tegen burn-out. Je kan veel leren uit de ervaringen van Marijn, maar het is geen zelfhulpboek. Hij gaat je niet vertellen hoe je het moet doen. Dat maakt het nog sterker.
• Behalve een persoonlijk ervaringsverhaal, vertelt Sillis ook wat er allemaal bij komt kijken. Een burn-out is niet zomaar thuis blijven en rusten. Het is naast een gevecht met jezelf ook een strijd met de administratie. Op die administratie zit je trouwens echt niet te wachten als je hoofd al aan 100km/uur draait. Probeer je hoofd eens koel te houden als je werkgever aan je ene mouw trekt, het ziekenfonds aan de andere en de verzekering zich misschien ook nog eens komt moeien voor een aanvullend inkomen.
• Het boek is eerlijk. Marijn stelt het niet mooier voor dan het is, ook niet slechter. Het is een eerlijk verhaal. Over vallen, weer opstaan en onderweg nog eens 25 keer vallen of struikelen. Het is niet zoals griep waar je ziek van wordt en weer van geneest. Je liep één keer stevig tegen de muur en je zal daarna nog verschillende keren tegen grotere en kleinere muurtjes lopen vooraleer je terug iets steviger op je benen staat.
• Het is hoopgevend. Op het moment dat het licht uitgaat, durf je al eens denken dat het nooit nog zal beteren. Dat die vermoeidheid voor eeuwig zal blijven en je voor altijd de concentratie van een goudvis zal hebben. Maar ooit betert het. Ooit. Sommigen (zoals ik) zijn bij de ‘gelukkigen’ die al na een paar weken terug aan de slag kunnen. Bij anderen duurt het maanden, soms jaren. Maar ooit betert het.
• Een burn-out hangt niet noodzakelijk samen met een job. Ik had een topjob die ik doodgraag deed eind 2015, ook Sillis had net een leuke job toen hij uitviel. Ieders burn-out is anders, de omstandigheden waarin het gebeurt dus ook. Persoonskenmerken spelen vaak een rol, en ook die zijn bij iedereen anders.

Ik kan het boek alleen maar aanraden aan iedereen die de muur met rasse schreden dichterbij ziet komen (of de muur niet ziet komen), aan iedereen die al eens tegen de muur liep en met interesse naar het onderwerp kijkt of aan iedereen die geen idee heeft wat het is, maar zich eens wil inleven in het verhaal van een ander en daardoor zijn/haar beeld van mensen met burn-out misschien kan bijstellen.

Bedankt aan Uitgeverij Pelckmans voor een reviewexemplaar. Dat verandert niks aan mijn 100% eerlijke mening.