Toegegeven, ik ben een van de weinigen die heel dat coronagedoe vrij vlot verteert. Ik voel geen nood om uit te breken. Ik ben best blij met zoveel thuis-tijd. En mijn hoofd vindt na zoveel overvolle werkmaanden eindelijk weer wat rust. Maar blijkbaar geldt dat toch niet voor iedereen. Om nog maar te zwijgen van je gewoon aan simpele basisregels te houden. Ik was zaterdag na mijn boodschappenrondje ronduit in shock.
Het begon al gewoon in de auto. Ik reed op een tweevaksbaan met hier en daar een eiland in het midden. Voor mij een man met een bestelwagentje die het rustig aan deed en 50 reed op een baan van 70. Ieder zijn snelheid en gezien de eilanden bleef ik er mooi achter. Achter mij duidelijk een gehaaste chauffeur. Hij hing los in mijn gat en duwde me bijna vooruit.
Wat verder zet de trage bestuurder zich op kant. Ik versnel naar iets tussen 65 en 70 (de maximumsnelheid) en de meneer achter mij plakt nog meer in mijn gat. Hij is duidelijk gefrustreerd en zwalpt wat van links naar rechts achter mij. Tot zijn geduld op is en me los voorbijsteekt. Nota bene aan de andere kant van een lang eiland. De aankomende jogger verklaarde hem samen met mij voor zot. Corona doet de lontjes korter worden.
200 meter verder rij ik de parking van de Action op en ga ik binnen. Mét mondmasker, met een ontsmette kar en ontsmette handen en met de richtlijnen van de jobstudent in mijn achterhoofd: ‘Maximum 30 minuten, goed de pijlen volgen.’ Allright, goed begrepen. Tot ik aan het einde van de eerste rij al een madam volledig tegen de richting tegenkom. Diezelfde madam kom ik in mijn verdere winkelbezoek nog minstens 2 keer tegen, totaal de pijlen niet volgend, kris-kras wandelend door de winkel. Want ja, die regels gelden toch wel zeker niet voor mij?
Volgende halte, de supermarkt. We staan mooi in een rijtje voor de plaatselijke Delhaize te wachten. Ik als derde of vierde, vooraan een vrouw op leeftijd, wachtend op de volgende kar om binnen te gaan. Komt er een man van de parking, mondmasker aan, handen in de zakken. Hij loopt gewoon los de rij wachtenden voorbij en gaat de supermarkt binnen zonder kar. Ik wist niet wat ik zag, de vrouw vooraan haar mond viel open van verbazing. Iedereen in de rij bleek gewoon te verbouwereerd om te reageren.
Halte 3, binnen in de supermarkt. Want alsof die drie vorige incidenten nog niet genoeg waren, pakten er binnen in de supermarkt minstens 3 mensen een stuk van mijn rug mee. Te ongeduldig om gewoon te wachten tot iemand alles heeft genomen wat hij/zij moet hebben. Hoeveel mensen hun kar gewoon ergens achterlaten en zo rondlopen, social distance hallo? Om nog maar te zwijgen van de ongeduldige gepensioneerden die met hun kar in je rug duwen aan de kassa en gewoon langs je komen staan als je nog moet betalen.
Is het dan zo moeilijk om gewoon een aantal simpele basisregels te volgen? We zitten hier al 9 maanden in dit schuitje en niemand heeft er precies al iets uit geleerd. Ik werk fulltime thuis en kom quasi alleen uit mijn kot om de oorlogszone van de supermarkt(en) te betreden. En hoewel ik bijzonder goed gedij in de huidige omstandigheden, zou ook ik op termijn graag terug uit mijn kot komen. Maar als iedereen blijft denken dat de regels niet voor hem/haar gemaakt zijn, dan kan dat best nog wel effe duren. Tegen mij moet je niet meer komen zagen en klagen dat je niet weg mag, hou je om te beginnen al gewoon aan de regels. Ik hou me nog wel even bezig in mijn kot, er staan nog genoeg ongelezen boeken in mijn boekenkast.
En, hoe goed kom jij die coronaperiode door?
Ik heb er net als jou ook niet zoveel moeite mee. Alleen inderdaad ook de mensen die geen afstand houden, daar krijg ik het van. Ik was een week of twee terug in’t bos en daar liepen de joggers gewoon tegen mij. Letterlijk. De enige regel die wij hier eens verbroken hebben is met 2 een boodschapke gaan doen. Dat je alleen moet gaan winkelen is eigenlijk ook een regel die ik niet goed snap.
Ik erger me soms ook wel. Al moet ik bekennen dat ik in de supermarkt soms ook wel eens mijn geduld verlies als er iemand duidelijk ziet dat je staat te wachten om iets uit het rek te nemen, maar meer dan 5 minuten blijft twijfelen over welke pannenkoeken ze wil meenemen en daarvoor alle verschillende verpakkingen eens vastpakt om te lezen. Toen ben ik er toch ook naast gaan staan om te pakken wat ik wilde. Kom dan op een rustig moment kiezen he, en niet op een drukke zaterdag.
Haha dat begrijp ik wel. Dat heb ik ook soms. Maar in mijn geval had ik welgeteld 10 seconden nodig om bv. een pakje radijsjes en een bakje champignons te pakken. En toch nog op mijn rug kruipen om iets uit te pakken. Toegegeven, het was ook vooral de opeenstapeling van alles dat ik zaterdag zag gebeuren.
De echtgenoot gaat al maanden zonder mij winkelen in de supermarkt, wat voor velen blijkbaar niet te doen is, want winkelende koppels zijn schering en inslag, ook al mag het niet. Hij heeft ook al meegemaakt dat er aan de kassa karren in zijn rug geduwd worden door mensen die geen afstand willen houden enzo. Het is precies een jungle geworden… Het helpt vooral niet om nog te blijven geloven in het gezond verstand van de medemens.
Ik heb het er hoe langer hoe moeilijker mee dat mensen zich niet aan de regels houden. Tegenwoordig spreek ik mensen daar in de Colruyt ook echt op aan, wat me niet altijd in dank wordt afgenomen. Maar de impact op ons is zo groot geweest dat ik er genoeg van heb. Het moet gewoon echt stoppen en ik kan er niet bij dat mensen niet eens de basisregels willen volgen (of het nog steeds niet snappen). Sorry voor mijn rant, maar ik heb het er dus duidelijk heel moeilijk mee 🙂
Als mensen gewone basisregels niet volgen, kan ik het ook niet goed hebben. Aanspreken durf ik nog net niet…
Oh, echt, ik begrijp en herken zo veel van jouw frustraties! Bij ons in de supermarkt zijn er ook zo veel mensen die zich niet aan de regels houden, en daar kan ik ook kwaad van worden. Meestal mompel ik een beetje achter m’n mondmasker, maar ik durf ook al eens iemand aanspreken.
En nog zo’n frustratie hier: tijdens het wandelen zijn er zo veel mensen die rechts op de rijbaan stappen. Ben ik nu echt de enige die als kind heeft geleerd dat je als voetganger aan de linkerkant van de openbare weg moet stappen? Urgh! En een goeiendag zeggen als je mensen tegenkomt tijdens het wandelen, dat kost nog altijd niks hé, toch? 🙂
Haha ook herkenbaar van dat wandelen. Onlangs reed ik op vrijdagavond naar de schoonmama toen twee volwassenen tegenkwam langs een drukke baan zonder voetpad aan de verkeerde kant. Weliswaar met een lichtje vooraan maar dat heeft weinig zin als de auto’s van achter je gaan komen…
OMG, ik ging net hetzelfde reageren van dat wandelen! Hoeveel keer ik al met de auto’s in mijn rug de straat op moet stappen, omdat een koppel wandelaars uit de andere richting niet bougeert. En achter elkaar stappen voor 2 seconden, is dat nu zo moeilijk? En joggers die bijna je arm meesluren, omdat ze zo kort voorbij steken.
Ik heb al zo vaak gevloekt en met lichaamstaal mijn frustratie uitgebeeld (denk aan handen voor me in een ‘ik weet niet’ houding)
En dat uit de winkels ook heel herkenbaar. Ik sta vaak gewoon te wachten achter iemand tot die door rijdt, zodat ik in hetzelfde vak kan zoeken, en er is altijd wel iemand die zijn winkelkar voorbij moet persen of gewoon zonder kar zich ertussen wurmt met de ellebogen. Ik heb al een paar keer gereageerd in de zin ‘ja, ik sta ook gewoon te wachten, hoor’ maar bij de meeste dringt het totaal niet door of je krijgt een vieze blik toegeworpen.
Jaja, heel wat frustraties ook. Ik stel me enorm wat vragen bij het gezond verstand van sommigen, treurig genoeg 🙁
Het is precies goed dat manlief nog steeds de boodschappen doet. Van hem hoor ik soms ook verhalen en die enkele keer dat ik eens naar de Zeeman ging waar amper volk was hingen er drie mensen in mijn nek te hijgen toen ik bij de kassa op gepaste afstand aan het aanschuiven was. Het lijkt me een kleine moeite om je aan die regels te houden maar blijkbaar vinden sommige mensen het een onmogelijke opdracht.
Dat van het wandelen kan ik echter precies niet goed volgen. Ik heb altijd geleerd dat je de rechterkant moet aanhouden. Maar waarschijnlijk ga ik weer iets niet goed gelezen of begrepen hebben.
Als te voet bent en er is geen voetpad, moet je tegen het verkeer in wandelen zodat de auto’s je zien komen. Zo zie je gevaar ook afkomen en kan je anticiperen. Als je met de auto’s meewandelt, zie je het gevaar nooit afkomen. 🙂
Ah ja, dat is inderdaad logisch. Alleen heb ik me volgens mij nog niet in zo’n situatie bevonden vermits ik meestal weg ben met de fiets en ga wandelen in een bos of op een dijk (waar auto’s verboden zijn).