… en waarom ik beter wat meer in mezelf zou geloven. Het moet ergens half vorig jaar geweest zijn dat ik op een collegagroep kwam. In die groep ook twee oud-klasgenoten waar ik dan al eens mee bijpraatte. Het is een uitspraak van een van die twee oud-klasgenootjes die voor deze blogpost zorgde.
Het moet vlak voor mijn afscheid van KSA geweest zijn dat ik vertelde hoe ik constant aan mezelf twijfelde, hoe ik anderen steeds beter vind dan mezelf en hoe ik vaak ook zomaar iets doe. Haar reactie: “Dat is raar want jij hebt zoveel ervaring en je komt zo zelfzeker over. En als ik je iets vraag, kan je altijd zoveel goed advies geven. Je hebt zoveel meer ervaring dan ik en dat merk je in alles.” Dat beeld heb ik dan maar meteen rechtgetrokken.
Vanuit mijn eigen standpunt vond ik dat wel een opvallende uitspraak want ik vind vaak het compleet tegenovergestelde van mezelf. Sommige mensen kunnen mij ook gewoon compleet onderuit halen en ervoor zorgen dat ik aan alles begin te twijfelen. De reden waarom ik vaak niet hou van sterke karakters.
Het betert als ik mensen langer ken, ergens langer ben/werk of iets kan doen waarvan ik weet dat ik daar goed in ben. Of als ik anderen dingen zie doen waarvan ik denk ‘dat kan ik ook/beter’. Meer en meer valt het me op dat je het eigenlijk gewoon goed moet kunnen uitleggen. Je moet dingen goed kunnen verkopen. Dat is vaak belangrijker dan de inhoud. En dat vind ik ook wel zonde. Want waarom zou mijn kwalitatieve inhoud minder belangrijk zijn dan dat verkoopspraatje van die anderen?
Basisopleidingen geven rond plannen of sociale media? Dat kan ik ook wel. Eenvoudige teksten schrijven die mensen aanspreken? Ik denk dat ik met mijn blog wel bewijs dat dat me ook wel lukt. En dat zelfs teksten en schrijven iets heel subjectief is. Zelfs met crisissen kan ik wel weg en ik blijf er rustig en kalm onder. Ik was zelfs al eens spreker op een congres omwille van m’n expertise.
Toch blijf ik keihard twijfelen aan mezelf terwijl ik alle troeven in handen heb om in mezelf te geloven. Een punt waar ik absoluut aan wil werken de komende maanden en jaren want ik besef dat dat vaak wel in mijn nadeel speelt. Gelukkig bots ik ook wel op mensen die in mij geloven, die me kansen geven om te zijn wie ik ben en die me sterken maken. Helaas bots ik ook nog teveel op mensen die me onderuit halen. Maar ik heb er een persoonlijk strijdpunt van gemaakt om daar iets aan te doen.
Welke tips heb jij voor mij om hier werk van te maken?
Met tips kan ik je niet direct helpen, want ik ben hier zelf ook nog heel zoekende in. Merk zelfs dat ik meer onzeker word met de jaren over bepaalde dingen, zelfs dingen waar ik vroeger niet bij nadacht. En iedereen rond mij gelooft wel dat ik het kan, maar ik niet altijd.
Heel herkenbaar. Ik worstel met exact hetzelfde, zelfs in die mate dat ik mij afvraag of het mij geremd heeft, want ik haat om aan iets nieuws te beginnen puur uit angst te moeten ontdekken dat ik het niet kan. Dus blijf ik bij het bekende. Maar doe ik dat bekende echt omdat ik het graag doe, of alleen maar omdat het bekend is?
Dus ook wel benieuwd naar die tips.
Dat van dat onbekende heb ik ook wel wat maar tegelijk heb ik ook wel die nieuwsgierigheid. Wat is dat? Kan ik dat? Hoe loopt het af? En dat overtuigt me vaak om dat gewoon te doen.
Heel erg herkenbaar! Ik twijfel ook enorm hard aan mezelf, en denk altijd dat anderen veel beter zijn dan mij. Al komt dat vaak niet zo over, waardoor mensen vaak een verkeerd beeld van me krijgen. Ik heb de afgelopen weken ook geleerd dat social media hier absoluut niet toe bijdragen en me zelfs nog meer aan mezelf doen twijfelen dan ervoor. Echt goeie tips heb ik dus jammer genoeg niet.