Als er één boek was dat het afgelopen jaar op ALLE boekenblogs terugkwam, dan is het wel Vogelvrij van Sebastien De Castell. En dus belandde het boek een hele tijd geleden al op mijn wishlist. In de BIB tikte ik het boek op de kop. Ik moest het gewoon eens lezen. Maar zelfs na het lezen van het boek, weet ik nog niet helemaal wat ik er van moet denken.
Auteur: Sébastien De Castell
Uitgeverij: Meis & Maas
Vogelvrij start bij Kellen. Hij groeit op in de wereld van de Jan’Tep magiërs. Voor zijn zestiende verjaardag zal hij zijn proeven moeten afleggen om zelf opgenomen te worden in de magiërswereld. Hij heeft een probleem, het ziet er naar uit dat hij geen magie in zich heeft. En dus zal hij waarschijnlijk een Sha’Tep worden. Gemaakt om de Jan’Tep te dienen. Zijn pad kruist dat van Ferius, een rondzwervende Argosi. Kan zij hem helpen om toch een magiër te zijn? Of kan hij niet onder zijn Sha’Tep-lot uit?
Zoals ik in de inleiding al zei, hou ik een dubbel gevoel over aan Vogelvrij. Er komt heel wat specifieke terminologie uit die magiërswereld aan bod. Daardoor heb je een hele tijd nodig om je in te werken in het verhaal. Of ik toch in elk geval. Na 100 pagina’s had ik het even gehad. Ik zat wat vast in het verhaal, ik moest teveel moeite doen om het verhaal bij te benen. En de zin om verder te lezen zakte enorm.
Na een paar drukke werkdagen en een hoop ziektekiemen raapte ik de moed bij elkaar en begon ik gewoon helemaal opnieuw. Pagina 1 dus. En dat bleek het juiste plan. Door alles nog eens opnieuw te lezen was ik gelukkig beter mee in het verhaal. Het kon me zelfs stilaan bekoren. Plots had ik het allemaal door en kon ik verder met het verhaal. Ik wilde zelfs gewoon weten hoe het verder ging en zette er stevig tempo in om het boek helemaal uit te lezen.
Kellen is een bijzonder personage. Hij strijdt voor het goede en toch lijken zijn daden soms wat impulsief en ondoordacht. Hij is wat de anti-held, want zijn voorbestemming als Sha’Tep ligt zo goed als vast. Maar toch komt dat door een plotwending nog in een ander perspectief te staan. Het zorgt er wel voor dat je blijft lezen. En het doet je ergens ook wel uitkijken naar het tweede deel van de reeks. Al moet ik eerst even nadenken of ik Spellsinger toch nog een tweede kans wil geven. Misschien bots ik nog eens op deel twee in de BIB en zwicht ik toch. Eerst staan er nog andere boeken op mijn wishlist.
Toevallig sla ik net het tweede deel dicht en ik stop ermee. Ik vond deel 1 veel leuker dan deel 2, het tweede deel bevatte minder magische termen maar het was ook een beetje saai. Voor de jongere lezers is het absoluut een aanrader, alleen ik ben er nu wel klaar mee.
Het is inderdaad een boek waar je even moet inkomen. Bij het tweede deel ging dat (wat mij betreft) al een pak vlotter dus ik hoop dat het ook telt voor het derde boek dat hier ondertussen ligt te wachten.