Eind vorig jaar doken heel wat goeie commentaren op over het boek toen Zita samen met nog een paar andere debutanten haar boek voorstelde. Het prikkelde me wel. En ja, de titel is ook gewoon veelbelovend niet? Ik ken Zita vooral van haar artikels in Charlie Magazine. Maar boek is toch net iets anders.
Auteur: Zita Theunynck
Uitgeverij: Uitgeverij Vrijdag
“Het wordt spectaculair. Beloofd.” is een echte coverbuy. Ik vind het echt een heerlijke cover. Het roze is opvallend en er zit ook reliëf in de cover waardoor het echt een envelop lijkt. Superleuke vormgeving die het boek toch net een tikje extra geeft. Dus toen ik de lovende commentaren ook nog eens las, bestelde ik gewoon het boek.
Het boek heeft best wel een verwarrende start. Je weet niet waar het verhaal naartoe wil. Je krijgt een stapel brieven voorgeschoteld zonder rode draad, de tekst staat in verschillende lettergroottes en je tast wat in het duister naar wat je van het verhaal moet verwachten. Ik heb me zelfs lang afgevraagd of die Leonard uit het verhaal wel echt een mens was en niets anders.
Het boek vertelt het verhaal van Leonard die verliefd wordt op Anna. Ze ontmoeten elkaar in de supermarkt maar ze zitten ook samen in de les. Leonard nodigt haar uit om iets te drinken maar Anna wil geen date, ze wil hun ontmoeting enkel labelen als twee mensen die samen iets gaan drinken. En dat komt wel vaker terug doorheen het verhaal. Ze spreken regelmatig af om samen iets te doen. Maar telkens bots je op de bindingsangst van Anna, telkens Leonard te dichtbij komt.
Van bij de start schrijft Leonard haar brieven die hij niet verstuurt. Bij de start lees je alle brieven ineens, daarna komen ze stukje voor stukje terug in het verhaal en snap je ook beter waarom ze in het verhaal passen. Hij blijft Anna trouw ook al krijgt hij haar niet over de streep getrokken. In het begin lijkt het een gestoord verhaal. Een minder goeie Amélie Nothomb (want dat is gewoon de queen van de genialiteit en absurditeit). Anna drijft het echt ver en duikt zelfs met andere mannen in bed.
Het einde houdt een stevige plotwending achter de hand. Maar echt spectaculair vond ik het niet omdat Anna het bij mij gewoon al verkorven had. Maar ik geef toe, het boek is in zijn geheel beter dan ik na 30-40 pagina’s had verwacht. Helaas niet goed genoeg om me helemaal te overtuigen.
Ik had er al veel positiefs over gelezen, maar op zich spreekt het boek mij niet aan, maar toch dacht ik: lezen! Maar als ik hier zo lees denk ik, misschien toch geen boek voor mij.