Nog een van die Boekenbeursboeken die veel te lang blijven liggen zijn. Dus was het hoog tijd om de koe bij de horens te vatten. Yanina Wickmayer bleek een boek te zijn dat mijn verwachtingen makkelijk overtrof.
Auteur: Yanina Wickmayer en Inge Van Meensel
Uitgeverij: Borgerhoff & Lamberigts
Ik ben niet echt een grote tennisfan. De hoogdagen van Kim en Justine heb ik van kortbij gevolgd maar daarna nam het fanatisme wat af zoals bij zoveel Belgen. Toch konden de Belgische tennissers mij en toe nog wat triggeren met hun sterke prestaties. Ik pikte hier en daar nog wat matchen mee en was blij met elke Belgische zege. Om maar te zeggen dat ik veel sympathie heb voor Yanina maar zeker geen grote fan ben.
En daar wist het boek me wel in te verrassen. Het is geen standaard biografie. Wickmayer heeft dan ook al wel stevige watertjes doorstomen om te geraken waar ze nu staat. Op jonge leeftijd je moeder verliezen draag je de rest van je leven mee. Uit België wegtrekken om te tennissen, toch terugkomen, door de Vlaamse tennisbond weer de laan uitgestuurd worden en je toch een weg naar de top knokken. Je moet het toch maar doen.
Op eigen benen vertelt hoe Yanina zich doorheen de jaren loswrikt van het juk van haar vader. Hoe ze stilaan haar eigen weg kiest en niet langer haar papa haar leven laat bepalen. Een parcours met vallen en opstaan. Met pijnlijke stiltes tussen haar en haar vader. Maar even goed het vinden van de liefde bij Jerome. Het combineert laagtepunten en hoogtepunten.
Het boek is enorm vlot geschreven en is opgedeeld in veel kortere stukjes waardoor het lezen snel vooruit gaat. Bij momenten is het best wel aangrijpend en moest ik toch even slikken bij de zoveelste tegenslag. Het is een sterk boek op Yanina toch ook eens van een andere kant te leren kennen. Ik was aangenaam verrast en had vooraf de lat toch heel wat lager gelegd. Ten onrechte, want is echt wel sterk geschreven.
Ik was een groot fan Kim Clijsters, maar Yanina kon mij niet bekoren met haar prestaties. Doch was ik telkens weer blij met een Belgische zege en mssn dat dit boek mijn beeld over Yanina mssn toch zal veranderen. Ik zet ’t in mijn verlanglijstje 😉
Ik vond het wel een beetje een eten-opener. Dus misschien geeft het jou ook wel een ander beeld! 🙂