Een concert in een kerk. Het blijkt een nieuwe traditie te worden op mijn concertprogramma. Maar Laïs was dan toch wel de trendsetter. Een tijd geleden ging ik al naar hun Midwinter Tales #1, ook in de kerk. De Sint-Quintinuskathedraal van Hasselt was opnieuw the place to be voor Midwinter Tales #2.
Laïs is altijd wat sfeerschepping. En hun Midwinter Tales zijn niet anders. Ik hou enorm van de meerstemmigheid in de nummers die ze brengen. Drie stemmen die op de een of andere manier ongelooflijk goed matchen. En hoewel ik vooral grote fan ben van hun eerste CD’s, kan ook hun Midwinter Tales enorm appreciëren.
Ze worden in hun nummers bijgestaan voor een contrabassist en een celliste/harpiste. Back to basics in de muziek. Maar brengen ook een aantal nummers volledig akoestisch. Een beetje back to the roots dus. Bij sommige nummers ging het haar rechtstaan op m’n armen omdat het zo goed klonk. Ik ben wel fan dus.
Toch blijf ik het zonde vinden dat er geen enkel oeroud Laïs-nummer in de set zat. Ik blijf er toch een beetje naar hunkeren. Het zou alles nog net iets beter maken. Een stukje herkenning werkt immers enorm goed naar je publiek toe. Helaas zat dat er niet in. Zonde. Maar het bleef wel een goed Laïs-optreden.
