Geen mooi afgemeten cultuurcentrum afgelopen donderdag. Wel de kleine maar gezellige kerk van Gelinden. Dat was de locatie voor het concertje dat ik zou meepikken. Op het programma An Pierlé. Een straffe madam die ik al lang eens live aan het werk wilde zien.
An Pierlé is zo één van die artiesten die ik van op een afstandje volg. Geen trouwe fan maar ik ken wel wat van haar nummers. Haar ietwat speciale stemgeluid zorgt voor unieke muziek. En net dat sprak me zo aan om toch eens een live optreden mee te maken van haar. Niet op het podium van een cultuurcentrum, wel in een kerk. Een gepaste locatie toch wel voor Pierlé.
Op de playlist de combinatie van haar nieuwe album Arches met heel wat nieuwe nummers die ze naar aanleiding van het succes van dat album binnenkort zal gaan opnemen. Een mooi programma. Maar toch zonde dat ze er niet stiekem een paar klassiekers in gemoffeld had. Ik bleef hopen tot op het einde. Ik moest het stellen met ‘It’s a shame’ als laatste nummer.
De combinatie met orgel in haar nummers geven alles een majestueus trekje. Het theatrale, bombastische past wel bij de stijl van Pierlé. In de kerk kwam dat nog eens extra tot zijn recht. Zeker samen met een knappe lichtshow. Al is het anderzijds wel zonde dat er toch heel wat samples in zaten die op voorhand opgenomen werden. En dat het programma misschien wel net iets té theatraal was. Alle nummers liggen heel hard in de zelfde lijn en er zit nergens een stijlbreuk in. Waardoor alles heel de tijd rustig verder kabbelt maar er niet echt één of meerdere nummers zijn die écht zijn blijven hangen.
Samengevat, zeker de moeite om eens aan het werk te zien, je wordt niet teleurgesteld. Maar de show is zeker nog voor verbetering vatbaar.
