Optredens van Bart Peeters zijn altijd toppertjes. Geen reden om te twijfelen dus toen CCHa aankondigde dat Peeters naar Hasselt zou afzakken. Zonder band deze keer. Ik was best wel benieuwd. Zo’n solo-optreden is toch altijd net wat anders.
Een resem gitaren en een goeie roadie. Meer heeft Bart Peeters niet nodig om er een geslaagde avond van te maken. Trouw aan zichzelf, met voldoende vrolijke intermezzo’s. Hij bracht heel wat nieuwe nummers, covers van klassiekers en gouwe oudjes om duimen en vingers van af te likken.
Hij had al snel het publiek op z’n hand en wisselde topnummers af met olijke anekdotes. Hij liet zich inspireren door Prince (Raspberry Beret), David Bowie (Heroes), Drake (Hotline Bling) en Bob Dylan (To make you feel my love) voor de covers. En vernoemde graag collega-Vlaamse zangers in zijn nieuwe nummers. Stan Van Samang zal zich vereerd voelen.
Halfweg de show koos Bart Peeters toch voor wat gezelschap. Hij liet zich graag even bijstaan door Piet Vandenheuvel voor een paar nummers. Een extra muzikant en de show krijgt ook meteen een nieuwe dimensie. Je voelt meteen hoe Peeters nog meer energie krijgt en het kleine kind in hem weer helemaal loslaat.
Toen ik dit voorjaar naar Bart Peeters ging kijken verraste hij vriend en vijand met een streepje Joe Roxy. Een act die hij deze keer nog graag eens opnieuw deed. Tot groot genoegen van het publiek. Het onvoorspelbare karakter van de shows laat Peeters nog meer punten scoren.
Peeters gooide er graag nog wat bisnummers achter aan. Mijn persoonlijke favoriet liet hij tot het allerlaatste. Na Hoeveel ik van je hou kon ik tevreden naar huis terugkeren. Bart, volgende keer zal ik er met veel plezier opnieuw bij zijn. Er zijn er weinigen die het je nadoen om een show, ongeacht de setting, naar een hoog niveau te tillen. Ik kijk uit naar je nieuwe plaat!
