Bijna 2 weken geleden reed hij zijn allerlaatste cross. In Oostmalle trok hij definitief een streep onder zijn crosscarrière. Een carrière om u tegen te zeggen, het palmares van dé absolute topper. Sven Nys maakte de cross tot wat ze nu is. Een prachtige ambassadeur voor een sport waarvan het zwaartepunt in Vlaanderen ligt. Maar daarom niet minder groots. Het ga je goed Sven.
Ik herinner me vaagweg Sven Nys die als belofte voor de Belgische ploeg meedeed aan het wereldkampioenschap. Maar de eerste échte herinnering aan Nys is die aan het WK in Sint-Michielsgestel. Ik was toen al een Nysfan maar na het WK nog meer. Nys werd door half België uitgespuwd en verweten. Die Hollander had er voor gezorgd dat de Belgen geen wereldkampioen geworden waren. Een schande. Supporters kwamen in opstand en de Belgen stonden jankend op het podium.
Ik kreeg compassie met die jankende Belg en ging hem nog meer volgen in de cross. Groot was mijn geluk dan ook toen ik hem op het WK in Zolder 2002 voor het eerst live aan het werk kon zien. Ik had nog nooit een cross in levende lijve meegemaakt. Het WK was dan wel een beetje een magisch moment. Zoveel volk, zalige ambiance … Het blijft me nog steeds bij als een van de leukste crossen die ik ooit gezien heb in ’t echt. (En ik heb er ondertussen wel al wat gezien.) Alles leek toen zoveel grootser en indrukwekkender dan als ik nu naar de cross ga.
Jaar na jaar werd duidelijk dat Nys een absolute topper was. Sven won steeds meer crossen en groeide uit tot een icoon in de veldritwereld. Geen eendagsvlieg maar een topcrosser die er in slaagde verschillende generaties te overleven. Vervecken-De Clercq, Albert-Boom-Stybar en recent nog Van Aert-Van der Poel, Nys deed altijd mee voor de knikkers. Hoewel mijn focus de afgelopen jaren op andere crossers lag, kon je natuurlijk nooit naast Nys kijken. Zelfs in zijn afscheidsjaar liet Nys zich nog regelmatig gelden. Hij slaagde er in om toppers Van Aert en Van der Poel het vuur aan de schenen te leggen.
En het afscheid moest er dan uiteindelijk komen. Het kwam er in Oostmalle. De allerlaatste cross van de grote keizer van de cross. Een emotioneel moment voor ieder die zich crossfan noemt. Nys reed hand in hand met ploegmaat Sven Vanthourenhout over de streep. Ook Vanthourenhout hing zijn fiets aan de haak.
Maar alles draaide uiteraard om Sven Nys. Nys werd op het slotpodium geroepen en werd overladen met tonnen applaus. Onmogelijk om dan geen traantje weg te pikken. Het crosspeloton rijdt voortaan verder zonder zijn keizer. Ze zullen moeten rekenen op Koning Wout om de eer hoog te houden. Geruggesteund door enkele andere jonge en iets oudere talenten.
Het zal toch vreemd zijn. Geen Nys meer in de wedstrijd, de publiekstrekker staat voortaan aan de zijlijn. Wat zou de impact op het publiek zijn? Ik hoorde afgelopen weekend nog dat het wielrennen steeds minder jeugd trekt. Zou de cross het dan ook met minder publiek moeten stellen? September zal het ons vertellen. Dan staat het crosspeloton voor het eerst aan de start zonder zijn Keizer. Het ga je goed Sven, de cross zal je missen.
Nu is het wachten tot zijn zoon de fakkel overneemt he 🙂
Een fotoreunie lijkt me een goed idee…
Dan moeten we dat eens regelen! Lijkt me leuk om iedereen eens terug te zien!