Het waren een paar muzikale weken. Met heel wat concertjes. Aan mijn theatertournée kwam intussen een eind. De Mens was de afsluiter van mijn culturele jaar. De laatste ticketjes die ik nog liggen had in de kast werden bij deze opgebruikt. Het was afsluiten met weer een toppertje.
Ik leerde De Mens jaren geleden eerder toevallig kennen als band. Via een CD’tje met ‘De tien beste Belgen op Rock Werchter’ van dat jaar. Ik heb zelfs geen idee meer uit welk jaar die CD dateert. Minstens 15 jaar oud. Daarop dus ook ‘Ergens onderweg’ van De Mens. Daarna volgden nog veel classics, ik volgde het van op een afstandje.
Alle concertjes van het afgelopen culturele seizoen kozen blijkbaar voor eenzelfde rodedraad. Back to the roots, semi-acoustisch met een best of van hun nummers. Voor De Mens was dat niet anders. Ze begonnen klein en gezellig en vlogen er meteen in met enkele legendarische De Mens-nummers. Heel wat bekende De Mens-songs passeerden de revue. Toppertjes als Jeroen Brouwers, Irene, Ergens Onderweg, Gent … zong ik met veel plezier mee.
In deel twee gooiden ze het over een totaal andere boeg. Enkel nieuwe nummers uit hun plaat ‘Nooit genoeg’ en een echte concertopstelling. Steviger, meer rockend en iets verder op het podium. Ook in een bredere opstelling. Het was een aangename kennismaking met de nieuwe plaat waar ik hoogstens 1 of 2 nummers al van kende.
Door de winterprik telde de zaal helaas heel wat lege stoelen maar de afwezigen hadden ongelijk. Ze hebben iets gemist. Frank Vanderlinden en co maakten er een topavondje van. Zonder ik het doorhad, was het 23u en zat het concertje er op. 90 minuten topmuziek. Aangezien het het begin was van hun theatertournee, kon ik nog geen sfeerbeeldjes vinden op YouTube. Dan maar hun concert in de AB als smaakmaker. Enjoy!
De Mens, het was een geweldig leuke muzikale avond. Ik kom zeker nog eens terug!
